Kinderalimentatie

 

Ouders blijven na feitelijk uiteengaan financieel verantwoordelijk voor hun kind of kinderen (hierna wordt telkens in meervoud over kinderen gesproken) totdat zij 21 jaar oud. De ouders zijn dus verplicht om de kosten van de opvoeding, verzorging en studie van hun kinderen te blijven betalen. Deze onderhoudsplicht geldt voor:

• de moeder,

• de biologische vader,

• een stiefouder als de kinderen deel uitmaken van het huishouden

• voor een niet-ouder die samen met één van de ouders het ouderlijk gezag heeft.

​

De verplichting om kinderalimentatie te betalen staat los van het feit of er nog contact is tussen de ouder en de kinderen.

 

Kinderalimentatie voor en na 18 jaar

Voor kinderen jonger dan achttien jaar kun je als (ex)partners samen afspreken hoeveel ieder aan de kosten van de kinderen gaat betalen. Die afspraken leg je vast in het ouderschapsplan of convenant. Als kinderen ouder dan 18 zijn, zijn zij ook partij bij de overeenkomst en moeten zij uiteindelijk voor akkoord ondertekenen.

​

Vanaf 18 jaar kan de kinderalimentatie alleen aan het kind zelf betaald worden. Alleen wanneer de ouders en het kind het met elkaar eens zijn, kan het in plaats van aan het kind aan de verzorgende ouder betaald worden.

 

Kinderrekening i.p.v. kinderalimentatie

In plaats van kinderalimentatie kan er ook afgesproken worden dat er een kinderrekening gebruikt gaat worden. Daarnaast moeten er dan ook afspraken zijn over de kosten in de eigen huishouding en moet vaak de een wat bijdragen aan de ander. 

 

Hoe wordt kinderalimentatie bepaald?

In mediation maakt de scheidingsmediator eerst een alimentatieberekening en geeft uitleg daarover. Vervolgens maak je samen met elkaar met hulp van een scheidingsmediator afspraken over de kinderalimentatie of een kinderrekening.

 

Soms lukt het niet om afspraken te maken. Dan zal veelal dit onderwerp via advocaten aan de rechter worden voorgelegd.

 

De hoogte van kinderalimentatie

De hoogte van de kinderalimentatie is vaak een punt van irritatie tussen ex-partners. Dat komt voor een deel door de ingewikkelde regels over kinderalimentatie, maar ook doordat de betaler niet ziet waar het geld aan besteed wordt.

 

De ingewikkelde regels zijn bedacht door een groep rechters, de expertgroep Alimentatienormen. De expertgroep heeft normen ontwikkeld die ze gebruiken voor het vaststellen van alimentatie: de zogenaamde Tremanormen ofwel alimentatienormen. De alimentatienormen worden op mijn website in grote lijnen beschreven en uitgelegd.

​

Wetsvoorstel herziening kinderalimentatie

Op 17 februari 2015 hebben Jeroen Recourt (PvdA) en Ard van de Steur (VVD, die daarna minister van Justitie werd) een wetsvoorstel tot herziening van de kinderalimentatie (nr 34154) ingediend . Hoofddoelen van deze wet zijn om de berekening van kinderalimentatie in de wet vast te leggen en de berekening van kinderalimentatie eenvoudiger te maken, zodat ouders dat zelf kunnen doen. Verder eindigt de kinderalimentatie voortaan als het kind 18 jaar wordt (dat is nu 21), Als het kind studeert, wordt de kinderalimentatie verlengd totdat het kind 23 jaar wordt. Tenslotte zijn bij invoering van het wetsvoorstel stiefouders niet meer verplicht te betalen voor een inwonend kind. Nu is dat nog wel zo.

 

Het is onduidelijk of en op welke termijn dit wetsvoorstel kracht van wet krijgt. In het najaar van 2016 is vanuit de Raad van State grote kritiek op dit wetsvoorstel gekomen, waardoor het onzeker is of dit wetsvoorstel ooit wet wordt. Sinds het verslag van oktober 2016 zijn er geen grote vorderingen meer gemaakt met dit wetsvoorstel.

​

aanpassing alimentatienormen in lijn met wetsvoorstel kinderalimentatie

Wel heeft de expertgroep alimentatienormen inmiddels de regels voor berekening van kinderalimentatie iets aangepast, meer in lijn met dit wetsvoorstel. Belangrijkste reden daarvan was waarschijnlijk om de noodzaak van invoering van deze wet te voorkomen. Met invoering van de wet zouden beslissingen over alimentatie voortaan door het LBIO en niet meer door rechters genomen worden.