Co-ouderschap

​

Van co-ouderschap is sprake als de dagelijkse zorg voor de kinderen (nagenoeg) gelijk verdeeld wordt tussen de beide ouders. Co-ouderschap is dus het beste te omschrijven als ’de zorg voor de kinderen verdelen’.

 

Co-ouderschap wordt ook wel eens omschreven als ‘het beste van twee ouders’.

 

Ook kan er - zeker bij twee werkende ouders - sprake zijn van een aanzienlijk fiscaal voordeel per jaar door het hebben van een co-ouderschap. Dat kan bij kinderen tot 12 jaar oplopen tot 4400 euro netto per jaar. Dat is ruim 350 euro per maand! Lees hier meer daarover.

 

Lees hier of er recht op co-ouderschap is.

 

Voor het antwoord op de vraag ‘Wanneer moet je wel en wanneer moet je niet voor co-ouderschap kiezen (checklist co-ouderschap)?’ klik hier

 

Voor het antwoord op de vraag ‘Hoe bouw je een co-ouderschap zo goed mogelijk op?’ klik hier.

 

Wat je je moet realiseren is dat co-ouderschap – zeker in het begin - een geweldige uitdaging is omdat je enorm flexibel om moet kunnen gaan met telkens wisselende situaties, zoals wensen van je ex-partner en de kinderen. Verder zul je je zelf goed moeten kunnen beheersen. Soms is het ook enorm vermoeiend omdat er vaak over allerlei dingen die geregeld moeten worden gepraat moet worden. Steeds als je denkt dat het stabiel is geworden (qua tijdverdeling, wisselmoment, verdeling van feestdagen, omgang tussen je nieuwe partner en de kinderen), komt er wat nieuws op je pad en moet je opnieuw oplossingen gaan bedenken om een nieuwe regelmaat te bereiken.

 

Toch wordt co-ouderschap door nogal wat ouders gezien als de mooiste oplossing na scheiding met betrekking tot de kinderen.

 

Co-ouderschap komt in veel varianten voor:

• een week-om-week-regeling, waarin de kinderen afwisselend bij één van de ouders verblijven. Dit is ook te omschrijven als een ‘7-7-co-ouderschap’, nl. 7 dagen bij de ene ouder en dan 7 dagen bij de andere ouder. Bij deze regeling moet een wisselmoment gekozen worden. Vaak is het wisselmoment op school, maar het komt ook voor dat dat aan het begin (of eind) van een weekend wordt gekozen. In deze regeling hebben ouders flexibele werktijden en kunnen zij hun werk aanpassen op de zorg voor de kinderen. De regeling ziet er dan vaak als volgt uit:

​Weekdag

ma    mama

di       mama

wo     mama

do      papa

vrij    papa

za      papa

zo      papa

ma    papa

di      papa

wo    papa

do     mama

vrij   mama

za     mama

zo     mama

ma   mama

enz

​

• een regeling waarin het weekend om en om verdeeld is, maar waarin op werkdagen telkens dezelfde ouder zorgt. Dit is vaak een regeling waarin iedere ouder op twee of drie werkdagen voor de kinderen kunnen zorgen (of verantwoordelijk is als zij naar de opvang/BSO gaan

De regeling ziet er dan vaak als volgt uit:

ma    mama

di       mama

wo     papa

do      papa

vrij    mama

za      mama

zo      mama

ma    mama

di      mama

wo    papa

do     papa

vrij   papa

za     papa

zo     papa

ma   mama

enz

​

• een regeling met veel wisselingen, waarin bv de ene ouder altijd op maandag, donderdag en zaterdag zorgt (omdat ouder a bijvoorbeeld op die dagen in de detailhandel werkt).

  Weekdag

  za mama/papa/mama

  zo mama

  ma mama

  di mama/papa

  wo papa

  do papa/mama

  vrij mama/papa

  za papa/mama/papa

  zo papa

  ma mama

  di mama/papa

  wo papa

  do papa/mama

  vrij mama/papa/mama

  ​

• Een zeer flexibele variant, bijvoorbeeld waarin één van beide ouders (of allebei) in de zorg of bij de politie werkt met telkens wisselende diensten. Er kan dan vaak het beste gewerkt worden met een gezamenlijke (internet)agenda waarin de zorg gepland wordt.

​

• De birdnestingvariant: Een wijze van co-ouderschap gecombineerd met een van de vorige mogelijke manieren van co-ouderschap, waarin beide ouders om de beurt voor de kinderen zorgen en wonen in de echtelijke woning ofwel zonder kinderen elders wonen. De kinderen verhuizen in dit geval dus niet, maar de ouders. Dit wordt ook wel ‘birdnesting’ genoemd, naar kleine vogeltjes die in het nest blijven en waarbij de ouders om beurten op bezoek komen.
  De ervaringen met deze variant zijn wisselend. Nogal eens wordt het telkens verhuizen voor de ouders op langere termijn als belastend ervaren. Verder kunnen de kosten erg oplopen om een extra woonruimte (indien die door de ouders gedeeld wordt) of zelfs twee woonruimtes naast het huis waar de kinderen wonen (iedere ouder heeft nog een eigen woonruimte ) te huren of kopen.